Diagnoza integracji sensorycznej
Czym jest integracja sensoryczna i dlaczego warto zwrócić na nią uwagę?
Integracja sensoryczna to proces, dzięki któremu nasz mózg odbiera, interpretuje i organizuje informacje pochodzące z różnych zmysłów, a także zmysł proprioceptywny (czucie ciała w przestrzeni) i przedsionkowy (równowaga i czucie głowy).
Kiedy mózg prawidłowo odbiera i analizuje docierające do niego informacje sensoryczne, dziecko jest w stanie właściwie ocenić sytuację i odpowiednio zareagować. Z kolei, gdy pojawiają się trudności w przetwarzaniu bodźców zmysłowych, oznacza to, że układ nerwowy nie funkcjonuje w pełni poprawnie w zakresie integracji tych informacji. W takich przypadkach konieczna jest interwencja, aby wspomóc prawidłowy rozwój i funkcjonowanie dziecka.
Niestety, czas nie zmieni tych trudności! Z tego się nie wyrasta.
Jak przebiega diagnoza?
Diagnoza Integracji sensorycznej składa się z trzech spotkań i rozpoczyna się od udostępnienia Rodzicowi / Opiekunowi prawnemu dziecka ankiety z wywiadem do uzupełnienia.
Pierwsze spotkanie
Wywiad z rodzicem – doprecyzowanie udostępnionej ankiety (bez dziecka). Obserwacja dziecka.
Drugie spotkanie
Diagnoza dziecka
Trzecie spotkanie
Podsumowanie diagnozy i omówienie jej wyników oraz podjęcie decyzji o rozpoczęciu terapii.
Co robić?
Co robić, jeśli podejrzewasz problem u swojego dziecka?
Warto skonsultować się z specjalistą – terapeutą integracji sensorycznej, który może przeprowadzić odpowiednie próby i zaproponować ćwiczenia mające na celu poprawę w odbiorze i przetwarzaniu bodźców, które stanową trudność. Wczesna diagnoza i terapia mogą znacząco poprawić funkcjonowanie i jakość życia dziecka.
Kiedy warto skonsultować się ze specjalistą?
Jeśli u dziecka obserwujemy:
- opóźnienie w nabywaniu umiejętności motorycznych i komunikacyjnych – siadanie, chodzenie czy mówienie nastąpiło po czasie,
- nieprawidłowe napięcie mięśniowe – zarówno podwyższone, jak i obniżone,
- zaniepokojenie, płaczliwość i trudności z zasypianiem oraz częste budzenie się w nocy,
- problemy z jedzeniem – preferuje te same pokarmy i odmawia nowych,
- trudności z utrzymaniem równowagi – często przewraca się na prostej drodze, chodzi na palcach,
- niezdarność i słabą koordynację ruchową, ma trudności z ubieraniem się,
- częste wpadanie na przedmioty, brak ostrożności,
- trudności z usiedzeniem w jednym miejscu – często zmienia aktywności i pozycje ciała,
- impulsywność, rozdrażnienie i obrażanie się, a przyczyna jego zachowania jest trudna do zidentyfikowania,
- zachowania autostymulujące (np. drapanie, szczypanie, gryzienie, uderzanie) lub autoagresywne,
- trudności z nauką jazdy na rowerze czy hulajnodze,
- nietolerancje metek w ubraniach, drapiących części garderoby,
- niechęć do zakładania nowych ubrań (woli te, które już zna),
- lęk przed upadkiem z wysokości,
- niepokój, gdy musi oderwać nogę od podłogi, na przykład podczas wchodzenia po schodach,
- niechęć do przytulania – unika niespodziewanego dotyku lub z kolei poszukuje mocnego uścisku,
- niechęć do mycia głowy, kąpieli, obcinania paznokci czy włosów,
- przywiązanie nadmiernej uwagi na brudne dłonie i unikanie brudzących zabaw,
- unikanie zabaw zespołowych z rówieśnikami,
- wybór niebezpiecznych i ryzykownych zabaw (nie zwraca uwagi na potencjalne zagrożenia),
- trudności z cięciem nożyczkami, odwracaniem liter i cyfr, niepoprawny zapis z tablicy, brak dominacji ręki (np. przekłada kredki),
- wrażliwość na światło i wybrane kolory,
- nietolerancję głośnych lub określonych dźwięków, unikanie ich, choć czasem wydawanie głośnych odgłosów,
- nie dostrzeganie pewnych dźwięków lub nie reagowanie na nie,
- nadmiernie reakcje na niektóre zapachy, jednocześnie mogąc mieć trudności z rozpoznaniem i odróżnianiem zapachów,
- ignorowanie nieprzyjemnych zapachów i nie reagowanie na nie.
